هدف نهایی تمام آموزههای اسلامی، ایجاد فهم دقیقتر و کاملتر از خداوند متعال است. هر چند متأثر از روشها و ابزار، خداشناسیها هم در دقت و جامعیت متمایز شدهاند؛ اما نباید با نگاهی بدبینانه این تمایزها را تعارض انگاشت، بلکه شایسته است هر یک را مرتبهای از خداشناسی اسلامی بدانیم که در کنار هم مجموعهای کلان در خداشناسی را با عنوان «نظام خداشناسی اسلامی» شکل دادهاند.
خداشناسی صدرالمتألهین بخشی از یکی از مرتبههای این نظام است. خداشناسی صدرالمتألهین به عنوان اصلیترین بخش و به عبارت دیگر، نهایت حکمت متعالیه، بر بنیاد اصول و مبانی این نظام حکمی استوار شده است. تلاش ملاصدرا در این زمینه قابل توجه است هر چند نمیتوان او را نهایت و پایان این راه به شمار آورد.
در کتاب «بنیادها و پیامدهای خداشناسی صدالمتألهین»، نخست مبانی ملاصدرا در دو موضوع شناخت خداوند و دلائل اثبات وجود خداوند معرفی شدهاند و پس از آن در ضمن دو بخش، پیامدهای مبانی و دیدگاههای وی در دو موضوع یاد شده معیّن گردیدهاند.
این کتاب که به قلم دکتر روحالله زینلی پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه حکیم سبزواری، نگاشته شده است، چهار فصل دارد. فصل نخست آن کلیات، بخش دوم: مبانی و اصول ملاصدرا در خداشناسی، بخش سوم: شناخت خداوند و بخش چهارم، دلایل اثبات خداوند را تحلیل و بررسی کرده است.
دکتر زینلی برای گردآوری مطالب خود، از حدود 200 منبع شامل کتاب، مقاله و مجله بهرهبرده است و کوشیده تا مطلب را به طور علمی سازماندهی و جمعبندی کند.
وی در جمع بندی کتاب مینویسد: « برهانها از دیدگاه ملاصدرا بر دو قسم خواهند بود: برهانهایی که در آنها خداوند با واسطه غیرش اثبات میگردد و برهانهایی که بدون وساطت غیر خداوند چنین میکنند. ملاصدرا در آثارش به برهانهای صدیقین، امکان و وجوب، حرکت، حدوث و معرفت نفس پرداخته که از این میان، برای سه برهان صدیقین، نفس و حرکت تبیینهای ویژه خود ارائه کرده است.
تقریرهای نوین ملاصدرا از سه برهان یاد شده، مبتنی بر مبانی همچون اصالت وجود، بساطت وجود، وحدت وجود، تکامل نفس و حرکت جوهری است. به عبارت دیگر، این مبانی و اصول، او را بر ارائه این تقریرهای نوین توانا ساخته است».
کتاب «بنیادها و پیامدهای خداشناسی صدالمتألهین» توسط سید جلال قیامی میر حسینی از ویراستاران پرسابقۀ بنیاد پژوهشهای اسلامی ویراستاری شده و در قطع وزیری با شمارگان 500 نسخه در معرض علاقهمندان قرار گرفته است.