غلامرضا جلالی مدیر گروه سادات و مفاخر اسلامی بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، در گفت‌وگو با خبرنگار اداره روابط عمومی و بین‌الملل بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی با اشاره به حمله دژخیمان پهلوی به حرم مطهر رضوی در تاریخ 29 آبان‌ماه سال 1357گفت: بارگاه نورانی ثامن الحجج(ع)، در طول تاریخ حضور تشیع در دشت طوس، پس از شهادت حضرت رضا(ع) از مهم‌ترین مراکز تجمع شیعیان قرار گرفته است.
وی ابراز کرد: پس از حضور امام رضا(ع) در ایران و به شهادت رسیدن این امام همام در شهر مشهد، تشیع در ایران رواج یافت و شیعیان توانستند ارتباطات نزدیکی با آسیای مرکزی و شهرها و کشورهای دیگر داشته باشند؛ حرم مطهر به تدریج از چنان جایگاه رفیعی برخوردار شد که حتی در دوره قبل از مغول و حمله غزها اگر چه آسیب‌هایی جزئی به حرم رسید اما خوشبختانه تخریب اساسی صورت نگرفت.
این پژوهشگر تصریح کرد: پس از دوره صفوی کوچکترین تهاجمی را در حرم امام رضا(ع) شاهد نبودیم تا زمانیکه خراسان در اختیار روس‌ها قرار گرفت و در جریان آخرین سال‌های پس از مشروطه و به منظور برخورد با مشروطه‌خواهان به حرم مطهر رضوی حمله شد.
وی به پیامدهای این حادثه اشاره کرد و گفت: یکی از پیامدهای آن این بود که صدها قطعه شعر از سوی ملک الشعرای بهار در سوگ تخریب حرم نوشته شد و این ادبیات امروزه در قالب یک کتاب قابل نشر است.
جلالی ادامه داد: توقع بر این بود پهلوی‌ها که اکثر اسامی آنان همنام امام رضا(ع) بود حرمت بیشتری به حرم این امام بزرگوار داشته باشند، اما متاسفانه به صورت ناباورانه در 29 آبان سال 57 در مکانی مقدس که محل مراوده و مشورت رهبران انقلابی در خراسان و یکی از کانون‌های تجمع انقلابیون بود، به منظور پراکنده کردن نیروهای مردمی به داخل حرم یورش آورند و تعدادی از مردم را به شهادت رساندند.
وی در ادامه سخنان خود درباره مشاهداتش در روز 29 آبان عنوان کرد: در آن روزها منزل ما در ابتدای بازار فرش و نزدیک مسجد ملاحیدر بود و فاصله چندانی با حرم مطهر نداشت. آن روز در خانه بودم که ناگهان صدای گلوله و هیاهوی مردم را شنیدم. از خانه بیرون آمدم و در هیاهو و سر و صدا شنیدم سربازان به حرم مطهر امام رضا(ع) حمله کرده‌اند. با سرعت خودم را به حرم رساندم. وقتی وارد حرم شدم، ظاهراً ماجرا خاتمه یافته و صحن عتیق خالی از جمعیت بود اما کف صحن پر از چادر، کفش و کیف بود.
جلالی افزود: به ایوان طلا شلیک کرده بودند و کمانه این تیرها باعث ریختن برخی تزئینات از جمله آئینه‌کاری شده بود. آثار زیاد گلوله روی مرمرها نیز خبر از شدت حمله عوامل رژیم به مردم می‌داد. وقتی وارد حرم شدم، زیر گنبد حاتم‌خانی و در چند قدمی ضریح مطهر امام رضا(ع)، جایی که اکنون محل زیارت خواهران است، روی دیوار و سقف تعداد زیادی جای گلوله وجود داشت و نشان می‌داد که سربازان رژیم تا داخل رواق‌های حرم هم آمده و تیراندازی کرده‌اند. تعدادی از خادمان مشغول تمیز کردن کف حرم بودند.
وی ادامه داد: هیچ کس فکرش را نمی‌کرد که چنین بی حرمتی نسبت به حرم مطهر امام هشتم(ع) شده باشد. به هر حال این واقعه شتاب انقلاب را مضاعف کرد و از آن پس تا پیروزی انقلاب اسلامی، هر روز شاهد حرکت‌های مردمی علیه رژیم طاغوت در شهر مشهد بودیم و نتیجه این شد که با اعلامیه‌های مهمی از سوی مراجع شیعه و برگزاری هفتم و چهلم شهدا، این حادثه به عنوان گوشه‌ای از تاریخ حرم مطهر، در ذهن‌ها ماندگار شد.