به گزارش اداره روابط عمومی و بین‌الملل بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، حجت‌الاسلام ملکی، در ویژه‌برنامه صلای عزا که با حضور جمعی از محققان و پژوهشگران در بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، به شیوه‌های کافران در مبارزه با پیامبر اسلام(ص) اشاره و عنوان کرد: برقراری صلح و انعقاد پیمان‌نامه‌های بسیار بین پیامبر (ص) و مخالفان آن حضرت، دلیل تمایل شدید ایشان به مدارا و همزیستی مسالمت‌آمیز است.
وی افزود: مدارا یکى از اصول اخلاقى اسلام است که پیشوایان دین در تعامل با دیگران بر آن تأکید داشتهاند. پیامبر (ص) و سلف صالح درجایی که مدارا موجب آسیب به اساس اسلام یا مصالح جامعه اسلامى نمی‌شد، همواره در برخورد با مخالفانشان با مدارا رفتار می‌کردند.
این پژوهشگر ادامه داد: رسول گرامی اسلام(ص) در ایام بعثت به انواع تهمت‌ها ازجمله کافر، کاهن و ساحر و جادوگر متهم شدند.
وی افزود: دشمنان هیچ نقطه‌ضعفی در زندگی پیامبر گرامی اسلام (ص) پیدا نکردند بنابراین رو به تهمت زدن به آن حضرت آوردند. نخست تهمت جادوگری زدند و در دروازه شهر مدینه به مردم می‌گفتند که پیامبر(ع) یک ساحر است و مراقب باشید که دین شمارا از بین نبرد.
این پژوهشگر ادامه داد: روش دیگر کافران، در دشمنی با پیامبر(ص)، آزار پیروان ایشان است تا جایی که عمار، یاسر، سمیه و بلال حبشی را شکنجه و آزار و اذیت کردند.
وی بابیان اینکه آیات قرآن و سخنان پیامبر(ص) بسیار زیبا و گیرا بود و باعث جذب بسیاری شده بود، گفت: کافران برای جلوگیری از تأثیر کلمات پیامبر(ص) بر مردم، آنان را از شنیدن قرآن تحریم کردند؛ کافران ضمن تحریم پیروان پیامبر(ص) به شنیدن قرآن شروع به داستان‌سرایی کردند تا ذهن مردم را سرگرم این داستان‌ها کرده و از برقراری ارتباط با پیامبر(ص) جلوگیری کنند.
ملکی ادامه داد: وقتی مخالفین دیدند که با استهزا و نسبت‌های ناروا کاری از پیش نمی‌برند، به فکر مجادله افتادند و سعی کردند تا مطالبی باطل به مردم القا کنند و ذهن آنان را از سخنان پوچ پر کنند تا جایی برای پذیرش سخن حق پیامبر(ص) در آن باقی نماند.
وی خاطرنشان کرد: تطمیع و تهدید پیامبر یا پیروان آن حضرت نیز روش دیگر کافران بود تا از این راه از نشر آیین اسلام جلوگیری کنند و اگر بازهم موفق نمی‌شدند، آنگاه با عملی کردن تهدیدهای خود، دست به جنگ با پیامبر ص) می‌زدند.