دکتر اسماعیل رضایی برجکی پژوهشگر گروه سادات و مفاخر اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در این نشست که امروز با حضور جمعی از پژوهشگران و محققان در تالار شیخ طوسی برگزار شد، به بررسی «جغرافیای مهاجرت و استقرار سادات رضوی» پرداخت.
وی ابراز کرد: سادات رضوی به تمام فرزندان و نسل امام رضا(ع) گفته می‌شود که در منابع انساب و تاریخ از آنها با عناوین الرضویون، بنی الرضا، رضائیه و رضوی یاد شده است.
این پژوهشگر با اشاره به تعداد فرزاندان امام رضا(ع) در منابع انساب و تاریخ، تصریح کرد: در برخی از منابع عناوین تعدادی از فرزندان امام رضا(ع) همراه با موقعیت جغرافیایی مدفن آنان ذکر شده است که سندیت ندارد. اما در تمامی روایات به صورت متفق القول نسل امام رضا(ع)را از طریق امام محمد تقی(امام جواد(ع)) تنها فرزند ایشان ذکر می‌کنند که مدفن ایشان در کاظمین است.
وی همچنین در ادامه گفت: سادات رضوی به دو شاخه رضوی تقوی از نسل موسی بن محمد فرزندان موسی بن محمد تقی و رضوی نقوی از نسل جعفربن علی النقی تقسیم می‌شوند.
این پژوهشگر گروه سادات و مفاخر اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در ادامه به شکل‌گیری روند مهاجرت و استقرار سادات رضوی اشاره و تصریح کرد: مهاجرت به معنای جابجایی انسان بین دو مکان جغرافیایی که منجر به تغییر دائمی اقامتگاه افراد و گروه‌ها شود اطلاق می‌شود؛ مهاجرتها می‌توانند به صورت اختیاری- غیر اختیاری، انفرادی-گروهی، داخلی- بین‌المللی، قانونی- غیر قانونی و ساده و پیچیده باشد.
وی همچنین دلایل و عوامل مهاجرت را دلایلی سیاسی، فرهنگی و دینی و اقتصادی و اجتماعی ذکر کرد و گفت: کانون اولیه تمامی سادات رضوی مدینه است و با مهاجرت اجباری امام رضا(ع) از مدینه و ائمه بعدی از نسل ایشان، کانون زیست نسل حضرت نیز از این شهر منتقل می‌شود. نسل اول و دوم ائمه پس از امام رضا(ع) در خارج از مدینه و در عراق بودند.
رضایی برجکی کانون‌های استقرار سادات را در حجاز در دو شهر مکه و مدینه، عراق در شهرهای کوفه، نجف، سامرا و..، ایران در شهرهای قم، مشهد، کاشان، همدان، اصفهان و... بخارا، هند، افغانستان، پاکستان، مصر، شام، سوریه، ترکیه و... ذکر کرد.