فقه مُقارَن یا فقه تطبیقی گونه‌ای از ارائه فقه می‌باشد که در آن، رویکردی فقهی به صورت تطبیقی نسبت به مسائل حلال و حرام از دیدگاه فقهای شیعه و اهل‌سنت و ایجاد موازنه میان آنها و ترجیح یکی از آنها با برهان و دلیل است.
قدما از عرضه فقه با چنین رویکردی به«فقه الخلاف» یا«فقه الخلافیات» تعبیر می‌کردند که از دیر باز به عنوان یکی از شاخه‌های مهم علم فقه مطرح بوده و در طی قرون متمادی مورد توجه قرار گرفته است. در سال‌های اخیر در مراکز پژوهشی و آموزشی، اعم از حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها فقه مقارن یکی از سرفصل‌های درسی قرار داده شده است که نتیجه آن آشنایی با مذاهب گوناگون فقهی و شیوه بحث‌های فقهی عالمان اهل سنت و شیعه در مذاهب فقهی گوناگون می‌باشد.
هدف از این علم - چنان که از تعریف آن پیدا است - این بوده که فقهای مذاهب پس از اطلاع از همه اقوال به اتّباع احسن بپردازند و از سویی آیینه دیدگاه‌های یکدیگر باشند و نقاط ضعف و یا قوت را به یکدیگر منعکس نمایند و در نتیجه فقه همگام با زمان پیش رود و بسیاری از سوء تفاهمات و دشمنی‌ها که زائیده جهل به یکدیگر بود، از میان برود.
کتاب «مناهج المؤلفین فی الفقه المقارن (بین المذاهب الإسلامیة)» در یک مقدمه و دوفصل و یک خاتمه سامان یافته است. در ابتدای این اثر کلیاتی در مورد فقه مقارن و علم الخلاف و مسائل مختلف مربوط به آن بررسی شده است. در فصل نخست، علم الخلاف در نزد امامیه به تفصیل کاویده شده است. در این فصل آراء فقهی شیخ مفید، شریف مرتضی، شیخ طوسی، أمین الاسلام طبرسی، محقق حلّی، علامه حلّی، شیخ مفلح بن حسن رشید صیمری، شیخ محمد حسین کاشف الغطاء، شیخ محمد جواد مغنیه و آیة الله سبحانی را در حوزه مورد بحث، یاد آور شده و به مهمترین آثار آنها که صبغه علم الخلافی داشته، بیان شده است.
در فصل دوم نیز، علم الخلاف از منظر اهل سنت بررسی شده و رویکرد فقهی تنی چند از عالمان اهل سنت مانند: طبری، طحاوی، قدوری، ابن حزم، ابن عبد البر، قفّال، ابن رشد، مقدسی، شعرانی، جزیری، وهبة الزحیلی و موسوعة جمال عبد الناصر ارائه گردیده است. در این فصل همچنین به معرفی برخی از مشهورترین آثار علم الخلافی پرداخته شده است.
نگارنده در ادامه به عنوان خاتمه در باره مذاهب بائده (در اوایل قرن دوم آغاز و تا اوایل قرن چهارم مذاهب فقهى فراوانی پدید آمد. گروهی از این مذاهب، به مذاهب منقرض‌شدۀ فقهى یا مذاهب بائده مشهور شدند.)، مذاهب سائده(جمیع مذاهب فقهی فردی و جمعی که حاکم و رایج هستند)، مذهب حنفی، مذهب مالکی، مذهب شافعی، مذهب حنبلی، مذهب جعفری و مشهورترین اصحاب و نماینگان و مصادر آن مذاهب را بیان داشته است.
محمد حسن ربانی در کتاب «مناهج المؤلفین فی الفقه المقارن (بین المذاهب الإسلامیة)»، خواننده را با سیر تطور فقه مقارن آشنا کرده و ضمن ارائه مشخصات تفصیلی کتاب شناسی کتاب‌های مهم فقه مقارن، از هرکدام یک متن خاص را به عنوان نمونه آورده است.
این کتاب در قطع وزیری با شمارگان 200 نسخه توسط بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی به تازگی منتشر و روانه بازار کتاب شده است.