نویسنده:   میثم محتاجی     تاریخ نگارش:   1397/09/18     ساعت:   19:29:16
بازدید:   689
 
 
مدیر گروه فقه و اصول بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، حکمت سی و یک نهج البلاغه را تشریح کرد.

مدیر گروه فقه و اصول بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در نشست اخلاق کارگزاران، به تفسیر حکمت سی و یک نهج البلاغه پرداخت.


به گزارش روابط عمومی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، حجت الاسلام  شریعتی تبار، در نشست اخلاق کارگزاران که روزهای زوج در محل نمازخانه بنیاد برگزار می شود با اشاره به حکمت 31 نهج البلاغه گفت: حضرت علی(علیه السلام) در  این حکمت، ایمان را بر چهار پایۀ عدل، صبر، یقین و جهاد تقسیم بندی می‌کند و پس از آن در بخشی از حکمت، عدالت را بر چهار شعبه و فرع معرفی می‌نماید.
وی ادامه داد: چهار شعبه عدل را حضرت این گونه برشمرده است: «اول فکر ژرف اندیش و سپس دانش و علم عمیق و شعب بعدی آن داوری نیکو و استوار بودن در شکیبایی است».

مدیر گروه فقه و اصول بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی ابراز کرد: در ادامه روایت می‌فرماید: «کسی که درست و عمیق اندیشه کند، به عمق دانش پی می‌برد، و کسی که به عمق دانش دست پیدا کند، عادلانه حکم صادر می‌کند و از سرچشمه زلال حکم که علم و دانش عمیق به احکام خدا باشد، استفاده کرده و عدالت را اجرا می‌کند؛ و کسی که برخوردار از حلم باشد، اهل زیاده روی، افراط و تفریط و ظلم نخواهد بود و به همین سبب در بین مردم مورد ستایش واقع می‌شود».
حجت الاسلام شریعتی تبار در ادامه خاطر نشان کرد: در ادامه روایت حضرت جهاد را نیز به چهار شاخه تقسیم بندی می‌کند و آن را محصول چهار عمل می‌داند که به ترتیب امر به معروف، نهی از منکر، راستگویی در همه احوالات  و دشمنی با فاسقان است.

وی تصریح کرد: اما کسی که اهل امر به معروف باشد با این کار پشت مؤمنین را محکم کرده است، کسی که نهی از منکر کند، بینی کفار را به خاک می‌مالد، همچنین کسی که در اعمال و گفتار خود در همه حال صادق باشد به مسئولیت الهی خود به درستی عمل  می‌کند و کسی که اهل بغض بر فاسقین باشد و برای خدا غضب کند، خدا نیز برای او غضب می‌کند و از او راضی خواهد بود.
شریعتی تبار با اشاره به روایت گفت: زمانی که ابوذر را به ربذه تبعید می‌کردند، کسی جز اهل بیت(علیهم السلام) جرئت نکرد وی را بدرقه کند؛ حضرت در هنگام بدرقه به ابوذر فرمود: «ای ابوذر! تو به خاطر ترس از  خدا غضب نمودی و کسانی که تو را تبعید می‌کنند به خاطر دنیا از تو می‌ترسند، پس به لطف خدایی که برای او غضب کردی، امیدوار باش».