دعا و مناجات، بخشى از معارف والاى اهل بیت(علیهم السلام) و فرهنگ گهربار تشیع را تشکیل می‌دهند که عالی‏ترین مفاهیم عرفانى و زیباترین جلوه‏هاى آن را در اختیار بشر می‌گذارند. مفاهیم بلند و معنوى این نیایش‏ها تا آن جاست که حتى غیرمسلمانان را شیفته خود ساخته است.

در بوستان نیایش و دعا، مناجات شعبانیه که از امیر مؤمنان و فرزندان پاکش (علیهم السلام) روایت شده است، جذبۀ خاص خود را دارد. این مناجات با جملۀ زیبای «اللّهم» آغاز شده و با ذکر صلوات شروع گردیده و با همان هم به پایان آمده است. در خلال مناجات، 43 مرتبه نام مقدس پروردگار به صورت «الهی» تکرار گردیده است.

دکتر محمدهادی عبدخدایی نگارندۀ کتاب «جلوه‌گاه عرفان؛ شرح مناجات شعبانیه» در پیشگفتار می‌نویسد: گرچه می‌توان با زبان مادری سخن گفت و از درون دل با خدا نجوا کرد، ولی در عین حال استادان برجسته و وارسته‌ای درس نیایش را داده اند و راه و روش و آداب سخن گفتن با خدا را آموزش داده‌اند. دعاهای رهبران معصوم دینی که پس از کتاب الهی، عالی‌ترین مفاهیم عرفانی را دربر دارد، برخاسته از ارواح متعالی و وارسته‌ای است که از یک طرف در این خاکدان بشری قرار گرفته و نیاز انسانی را لمس می‌کنند و از سویی در اوج ملکوتی پرواز نموده و آگاهی از معرفت الهی دارند؛ از این رو در عین حالی که در قلّۀ عرفانی ویژه‌ای قرار دارند از هرگونه لغزش و اشتباهی هم مصون و محفوظ می‌باشد که: «کلامکم نور و امرکم رشد».

 کتاب «جلوه‌گاه عرفان؛ شرح مناجات شعبانیه» در چهل و چهار بخش به شرح و تفسیر این دعای شریف می‌پردازد و با قلمی شیوا و بدیع پدید آمده است. این کتاب برای نخستین بار در سال 1384 توسط بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی چاپ و روانه بازار شده است.

«جلوه‌گاه عرفان؛ شرح مناجات شعبانیه» همچنین، دوبار در سال‌های 1388 و 1391 تجدید چاپ شده است.

گفتنی است در میان منشورات بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، کتاب «شرح صلوات شعبانیه» به قلم حجت الاسلام سید محمود مدنی بجستانی، نیز مرتبط با ماه پر برکت شعبان است.

صلوات شعبانیه که از زبان امام زین العابدین (علیه السلام) روایت شده، فرصتی است که پیروان قرآن و سنت بتوانند با آن رحمت و رضوان الهی را دریافت، و با توسل به نبی اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) و هم پویی و هم نوایی با سیره مرضیه او، درخور شفاعت آن حضرت شوند .