دکتر فرزاد جهان بین در نشست تخصصی گروه انقلاب و تمدن اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، با عنوان «چیستی و چگونگی تمدن نوین اسلامی» که با حضور جمعی از پژوهشگران و محققان در بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، عنوان کرد: ما با ذکر صفت نوین، این تمدن را از تمدن اسلامی که از قرن یک شکل گرفته و از قرن 6 رو به انحطاط بوده و اوج آن در قرن چهارم و پنجم بوده است، متمایز می‌کنیم.
وی تصریح کرد: ما نمی‌خواهیم لزوماً تمدنی که در آن زمان وجود داشته است را احیا کنیم؛ بلکه به دنبال این اصل هستیم که بر اساس عقلانیت اسلامی و با توجه به اقتضائات زمانه و مبتنی بر معارف اصیل اسلامی، تمدنی نوین را منهای ضعف‌های تمدن مذکور ایجاد کنیم. 
جهان بین ادامه داد: از جمله ضعف‌ها این بود که در تمدن پیشین، علم به فناوری منجر نشد در حالی که در تمدن جدید علم به فناوری توجه دارد و البته همه اینها در سایه معنویت و اخلاق است.
استاد دانشگاه شاهد با اشاره به اینکه بحث تمدن زمان بر است و منظور ما تمدن اسلامی است نه تمدن شیعی افزود: بحث بینش تمدنی مهم است. جامعه ما یک جامعه کوتاه مدت است و یک نگاه بلندمدت وجود ندارد؛ ما در این خصوص نیاز به نگاهی بلند مدت داریم. 
مدیر گروه انقلاب و تمدن نوین اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی نیز در این نشست به مباحثی در خصوص تمدن نوین اسلامی پرداخت و تصریح کرد: این گروه تنها گروهی است که درکل مشهد با این نام خوانده می‌شود و فعالیت های خود را  به مطالعات تمدنی و تمدن شناسی معطوف کرده است.
غلامرضا جلالی خاطر نشان کرد: ما نیاز به نگاه تمدنی بیشتری داریم و باید نگاه تمدنی در ما قوام بیشتری پیدا کند. تمدن نه به وسیله یک فرد و نه توسط افراد محدود و خاصی شکل گرفته است. بلکه فرایندهایی را طی می‌کند که از اراده فرد خارج است. هنگامی که این فرایند انسان‌ها را به همگرایی کشاند منجر به تمدن می‌شود.
وی افزود: تمدن‌های پیشین در تمدن نوین تأثیر می‌گذارد و همچنین تمدن‌های محیط بر تمدن‌های اسلامی تاثیرات خاص خودشان را دارند.