حجت‌الاسلام زمانی پژوهشگر حوزه مذاهب اسلامی در این نشست که امروز برگزار شد، به تبیین «شیوه امام رضا(ع) در گفت‌وگو با پیروان ادیان و مذاهب مختلف» پرداخت و عنوان کرد: گفتمان یک نوع انتقال دانش است و اگر گفتمان نبود انتقال دانش نیز صورت نمی‌گرفت.
وی با بیان اینکه از منظر قرآن کریم، گفتمان نقش کلیدی در انتقال دانش دارد، ادامه داد: برای یک گفتمان احسن باید گفتار و استماع ضوابطی داشته باشد که در صورت رعایت یک گفتمان احسن شکل می‌گیرد.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: امام رضا(ع) به عنوان بنیانگذار مکتب گفت‌وگوی مذاهب و ادیان شناخته می‌شوند؛ گرچه پیامبر اکرم(ص) آغازگر گفت‌وگوهای ادیانی بودند و هر کدام از ائمه اطهار(ع) نیز نقشی در این خصوص داشتند اما شرایط دوران زندگی امام رضا(ع) به گونه‌ای بود که از بیشترین ظرفیت گفت و گویی برخوردار بود و از همین رو توس به پایگاه گفت‌وگو تبدیل شده بود.
وی با بیان اینکه در جامعه کنونی مناظره بین مذاهب وجود ندارد، خاطر نشان کرد: مناظرات به دو دسته تقسیم می‌شوند، نخست مناظره‌ای که در متون روایی و احادیث ائمه اطهار(ع) وجود دارد و به آن مناظره سازنده و گفتمان می‌گویند و مناظره دیگر، مناظره ویران‌گر است.
حجت‌الاسلام زمانی به شاخصه‌های این مناظرات اشاره کرد و گفت: در مناظره سازنده هدف آشنایی با اندیشه‌های مذاهب است و نکته‌های قوت طرف مقابل تایید و مورد احترام و تکریم قرار می‌گیرد اما در مناظره ویران‌گر غرض فقط محکوم کردن طرف مقابل است.
وی در ادامه به برخی از اصولی که حضرت در مناظرات به کار می‌بردند، اشاره کرد و گفت: احترام و تکریم به شخصیت مخاطب، حفظ وحدت اسلامی، تاکید بر مشترکات مذاهب، استناد به منابع معتبر مورد قبول مخاطب، اجازه اندیشیدن و فکر کردن به مخاطب بدون هیچ توهین و افترا و... برخی از ویژگیهای مناظرات امام رضا(ع) با مذاهب است.