حجت الاسلام مهدی شریعتی تبارمدیر گروه فقه و اصول بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی؛ در سلسله جلسات درس هایی از نهج البلاغه که با حضور جمعی از محققان و پژوهشگران این مرکز برگزر شد عنوان کرد: در فرازی از نامه 31 آمده است: بدان راهى پر مشقّت و بس طولانى در پیش روى دارى و در این راه بدون کوشش بایسته و تلاش فراوان و اندازه گیرى زاد و توشه، و سبک کردن بار گناه، موفّق نخواهى بود، بیش از تحمّل خود بار مسئولیّت‏‌ها بر دوش منه، که سنگینى آن براى تو عذاب آور است.

وی ابراز کرد: در ادامه این فراز همچنین به این نکته اشاره دارد  اگر مستمندى را دیدى که توشه‌‏ات را تا قیامت مى‏‌برد و فردا که به آن نیاز دارى به تو باز مى‏‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، همچنین اگر قدرت مالى دارى بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست زیرا ممکن است روزى در رستاخیز در جست‌وجوى چنین فردى باشى و او را نیابى ...

این پژوهشگر تصریح کرد: امام علی(ع) در ادامه این فرازخطاب به فرزندشان امام حسن(ع) می فرمایند: بدان‌که در پیش روى تو، گردنه‌‏هاى صعب العبورى وجود دارد که حال سبک‌باران به مراتب بهتر از سنگین باران است، و آن‌که کند رود حالش بدتر از شتاب گیرنده مى‏باشد، و سرانجام حرکت، بهشت و یا دوزخ خواهد بود، پس براى خویش قبل از رسیدن به آخرت وسائلى مهیّا ساز، و جایگاه خود را پیش از آمدنت آماده کن؛ زیرا پس از مرگ، عذرى پذیرفته نمى‏‌شود، و راه باز گشتى وجود ندارد.