حجت الاسلام فتح الله نجارزادگان، استاد دانشگاه تهران در نخستین میز از این همایش که روز گذشته در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی قم و به همت نمایندگی بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، عنوان کرد: در قرآن دو دسته آیه  وجود دارد، یک دسته آیاتی که به صراحت صحبت از عفاف جنسی نکرده اما از فضای حاکم بر آیه و به طور کلی فضای حاکم بر قرآن می‌شود جهت‌گیری و رویکرد قرآن را نسبت به این موضوع دریافت و سلسله آیاتی که بصراحه وارد شده و دستورالعمل‌های لازم را برای این قضیه بیان فرموده است.

وی ادامه داد: قرآن کریم در چند آیه بصراحت می‌گوید که زینت نمایی ممنوع است؛ اما این سوال مطرح می شود که زینت زن چیست؟ در خصوص این موضوع اختلاف فقهی وجود دارد.

حجت الاسلام نجارزادگان تصریح کرد: در آیات مبارکه سوره شمس، خداوند این معیار را به ما داده و فرموده است: «باید هر کسی برای خودش میزان باشد»، همین برای دختران و زنان کافی است بدانند که زینت چیست؟ و آیا آنچه آشکار می‌کنند فجور و یا تقوا است؛ وی در خصوص حجاب قرآنی گفت: در برخی آیات قرآن آمده این است که زنان عرب مقنعه‌های بلند بر سر می‌انداختند و زینت های خود را می پوشاندند.

عفاف در علم اخلاق

 حجت الاسلام دکتر علیزاده دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی نیز در ادامه این همایش به تبیین مفهوم عفاف در علم اخلاق پرداخت و گفت: در اخلاق فلسفی عفت از فضایل مربوطه به قوه شهویه تلقی می شود و از کارکرد صحیح و متعادل این قوه حاصل می شود.

وی افزود: در اخلاق فلسفی، عفت خود یک فضیلت محوری و به تعبیر حکما از اجناس فضایل است که فضایل دیگر از آن منشعب می شود. اجناس (امّهات) فضایل شامل حکمت، عفت، شجاعت و عدالت می شود. در اخلاق حکمی ضد عفت، شره (شهوت پرستی) است. ذیل این فضیلت، فضایل فرعی حیاء، دعه، صبر و قناعت و وقار قرار دارد. مفهوم شناسی این فضایل فرعی ما را به دقت نظرهای حکمای مسلمان در تبیین مرزهای مفهومی عفت رهنمون می شود.

 حجت الاسلام علیزاده ادامه داد: ادامه داد: بر اساس توضیحات ابو علی مسکویه، حیاء عبارت است از ضبط کردن نفس از روی هراس از بدکاری و بدنامی ناشی از آن و صبر به معنای استقامت ورزیدن فرد در برابر هوای نفس به هدف عدم آلودگی به لذات قبیحه است. قناعت نیز به معنی آسان گرفتن در خوردن و نوشیدن و آراستگی است و همچنین وقار به معنی سکون و ثبات نفس در هنگام خودنمایی و جلوه فروشی امورخواستنی است.

دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: در ادبیات اخلاق روایی شیعه، شبکه مفهومی عفاف این ‌گونه قابل جمع بندی است؛ عفت برابر است با صبر و تسلیم برابر اوامر الهی و عبادت و زهد و بی رغبتی و دوری از حرص. از سویی دیگر عفت معلول حیا است، یعنی عفاف زمانی شکل می گیرد که انسان ناظر محترم را مراقب خود ببیند. نشانه فرد عفیف این است که وی اهل پیامدسنجی و تأمل و تروّی است و عفت سرچشمه سه چیز است:غیرت، قناعت و مصونیت و پوشیده ماندن عیوب..