دکتر امیر سلمانی رحیمی در بازدید گروهی از انجمن خبرنگاران و نویسندگان منطقه پیشاور پاکستان از بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی با بیان اینکه تاکنون 230 اثر با محوریت امام رضا(علیه السلام) در این مرکز تولید شده است، گفت: 10 درصد از پژوهش‌های این مرکز به موضوع فرهنگ، سیره، احادیث، زندگانی و زیارت امام رضا(علیه السلام) اختصاص یافته است.

وی ادامه داد: آثار منتشر شده این مرکز با محوریت زندگی امام رضا(علیه السلام)، معارف زیارت و حرم مطهر رضوی به زبان‌های مختلف به ویژه زبان اردو به چاپ رسیده است.

مسئول همکاری‌های علمی پژوهشی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی تصریح کرد: در بین زائران غیر ایرانی، زائران اردو زبان پس از عرب‌زبان، بیشترین زائرانی هستند که به بارگاه منور رضوی مشرف می‌شوند و ما معتقد هستیم که امام رضا(علیه السلام) محور وحدت در شرق سرزمین‌های اسلامی است.

دکتر امیر سلمانی رحیمی افزود: شخصیت امام رضا(علیه السلام) نه تنها مورد احترام شیعیان است؛ بلکه اهل سنت نیز ارادت خاصی به این امام همام دارند؛ از این رو همه ساله شاهد حضور خیل عظیمی از زائران اهل سنت در حرم مطهر رضوی هستیم.

این پژوهشگر ادامه داد: امام رضا(علیه السلام) نماد گفت و گو در بین ادیان مختلف شناخته می‌شود و ما از شما زائران اردو زبان و فرهیخته که قلم به دست هستید، درخواست می‌کنیم شأن علمی و شرح صدر امام رضا(علیه السلام) را به زبان‌های مختلف به جهانیان منتقل کنید.

رحیمی اظهار کرد: امام رضا(علیه السلام) به عنوان فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) تنها مختص شیعیان نیست؛ بلکه به تمام مسلمانان تعلق دارد.

سید محسن ناجی نصرآبادی، مدیر دفتر همکاری‌ها و پژوهش‌های اسناد و نسخ خطی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی نیز در ادامه این بازدید عنوان کرد: در مجموعه آستان قدس رضوی، حدود 100 هزار نسخه خطی وجود دارد که این نسخه‌ها در 42 فهرست معرفی شده‌اند.

ناجی نصرآبادی افزود: نسخه‌های خطی میراث گذشتگان ما برای مردم است و مجموعه نسخه‌هایی که در کشورهای ایران، هند، پاکستان و ... وجود دارد، میراثی است که مربوط به مردم و ملت است.

این مقام مسئول، با اشاره به اینکه نسخه‌ها ممکن است به لحاظ قدمت و کهن بودن، جلوه‌های هنری از جمله خوشنویسی، رسم الخط، تذهیب، جلد نسخه و ... با اهمیت باشد، بیان کرد: متأسفانه به مسئله نگهداری از نسخ خطی در برخی کشورها اهمیت شایانی داده نمی‌شود و این مسئله باید با رایزنی‌های فرهنگی بین‌المللی حل شود.